Meisje zeil de wereld rond
Van pool tot pool in grote eenzaamheid
Verleg de grenzen van je dromen tot aan
Een evenaar en schrijf daar in het water
Van de zeven wereldzeeën jouw geschiedenis
In de schoot van je blauwe moeder, de aarde
Zeil weg uit dit bekrompen land vol
Lettervreters tuinavonturiers en bromkabouters
Die binnen de barrière van hun maatpak denken
Zij die op hun zo geliefde schoolbanken ooit de
Odyssees lazen en nooit verder zijn geraakt dan
Deze zelfvoldane groot gelijke grijnzende machtswellust
Van waarachter zij naar hun triestige vrouwen kijken
Hun bek vol ontwikkelingspsychologie en "tienerliefde"
Meisje zeil weg: kopppig als het stormwater en de tegenwind
Vaar alleen naar de bron van jezelf waar enkel grote zielen
Hun levenswater dronken met een vastberadenheid
Die mensen op deed staan, volkeren deed revolteren
Meisje zeil de wereld rond
Wij kunnen je op school niets leren.
Tom Driesen
Turnhout
