Een kasteel in het betoverde woud is waar ons verhaal begint
daar leefde een meisje altijd lief en goedgezind
dat was zij, als prinses, aan haar status verplicht
maar toch danste ze elke nacht in het maanlicht
Dit ging jaren door, zonder dat iemand het wist
tot op die dag... die dag die bedekt was met een donkere mist
Een duistere stem vervulde het bos
het overstemde zelfs het gejank van de angstige vos
Door tranen gesmoorde kreten vervulden het woud
de klanken van het donker klonken harder dan die van goud
Water borrelde op uit het verboden meer
de heer op zijn paard sloeg angstig ten gronde neer
een hand uit het water trok hem mee het diepe in
in het diepe water zonder einde en zonder begin
alleen het stille woud was getuige van deze daad
de dieren op het land en in het water , de vogels in de lucht..
wat konden ze doen ? niemand wist raad
Een luide stem deed het woud schudden en beven
alles maakte geluid, alles kwam tot leven
Bomen en struiken begonnen aan hun dans
de dans van de aarde de dans van de glans
De voetstappen van het woud werden mijlenver verhoord
en enkel door de dans van de prinses gesmoord
De prins was op weg naar de prinses van zijn dromen
ze was in zijn gedachten gekomen
En hij moest, zou en wou haar zien
want zij gaf hem zo'n onvoorstelbare kracht.. de kracht van tien
En waar ware liefde begint, komt er nooit meer een eind
want waar ware liefde begint wordt die kracht verfijnd
nu behoorde zijn hart alleen maar haar toe
en aan haar prachtige haren in het zuiverste acajou
De weg naar zijn prinses was moeilijk en zwaar
en overal dreigde er doodsgevaar
Draken en monsters, betoverde kabouters en reuzenspinnen
tovenaars en heksen met grote scherpe neuzen
Maar geen van hen kon hem van zijn weg weerhouden
want op een dag wou hij met zijn prachtig prinsesje trouwen
Maar de weg was moeilijk en de offers zwaar
maar op het einde van de tocht aan de voet van het kasteel zag hij haar
Ze liep naar hem toe, met een heldere lach
hij keek haar diep in de ogen en sloeg zijn slag
Maar voor hij de kans kreeg, begon de grond te beven
het woud was namelijk in leven
Takken en bladgroen vlogen wild in het rond
alles leefde zelfs de grond
Heesters en hagen, boom en struik
het woud riep hen via het geheime luik
de weg naar de veiligheid was maar een paar stappen ver
maar die stappen nemen in het duister van het woud durfden ze amper
Nog voor ze het konden wagen schoten wortels uit de grond
ze namen hen vast en trokken hen in het luik onder de grond
een Donkere grot was waar zij belandden
en de duistere stem sprak hen toe uit de donkere zanden
Er werd hen gesproken over de heer in het woud
de heer in het woud die slachtoffer was van een ondraaglijke fout
Men had het beest van het diepe opgeroepen
en dit kon enkel door de prins en zijn prinses worden weggeroepen
Roos en zwaard moesten samengaan
zij moesten goed maken wat het woud de heer had aangedaan
Maar de heer terughalen uit de bron was een zware taak
alles wat ze konden doen was handelen in samenspraak
Ondertussen borrelde het water voor een tweede maal omhoog
dit omdat het verboden meer over de plannen van het woud had gehoord
Nu zijn watergeesten, moet je weten, laaghartig en gemeen
maar men kon hen makkelijk verslagen bij het vinden van de juiste steen
Een steen, haast doorzichtig, van 't zuiverste kristal
een steen uit het roos en het zwaard gemaakt voor de aanval
Geworpen in het water weerkaatst hij goed en slecht
de krachten die hierbij vrijkomen vormen een klinkend gevecht
Het water borrelt voor een laatste maal, tot een lichte rimpeling
en door het toedoen van de prins en prinses wordt de heer vrijgegeven na een lichte aarzeling
De mist vervaagt, het woud verstomtde heer is blij maar zijn geheugen uitgegomd
Het beest gaf z'n prooi, maar houdt een prijs
een prijs te danken aan de fout van het woud, een prijs als bewijs
Dus het lichaam is gered, maar de geest voorgoed verward
maar zijn ziel is er nog en zijn gevoelens nog sterk aanwezig in zijn hart
Nu nog steeds loeren twee ogen vanuit het duistere diep
en nog steeds horen ze hoe het woud hun nariep
Maar de bomen zijn gekapt, het avontuur voorbij
de prins en prinses trouwen in een hemelse vallei
De heer vraag je nu ? Wel, daarmee kwam alles nog goed
Hij kreeg het mooiste bergkristal en werd overspoeld met een warme gloed
Dit verhaal ging over de roos en het zwaard, en dat liefde steeds weer overwint
een verhaal voor geliefden en voor degenen die willen worden bemint
Een verhaal door Prins Thomas en Prinses Sara
een jongen met een zwaard en een meisje met een tiara
daar leefde een meisje altijd lief en goedgezind
dat was zij, als prinses, aan haar status verplicht
maar toch danste ze elke nacht in het maanlicht
Dit ging jaren door, zonder dat iemand het wist
tot op die dag... die dag die bedekt was met een donkere mist
Een duistere stem vervulde het bos
het overstemde zelfs het gejank van de angstige vos
Door tranen gesmoorde kreten vervulden het woud
de klanken van het donker klonken harder dan die van goud
Water borrelde op uit het verboden meer
de heer op zijn paard sloeg angstig ten gronde neer
een hand uit het water trok hem mee het diepe in
in het diepe water zonder einde en zonder begin
alleen het stille woud was getuige van deze daad
de dieren op het land en in het water , de vogels in de lucht..
wat konden ze doen ? niemand wist raad
Een luide stem deed het woud schudden en beven
alles maakte geluid, alles kwam tot leven
Bomen en struiken begonnen aan hun dans
de dans van de aarde de dans van de glans
De voetstappen van het woud werden mijlenver verhoord
en enkel door de dans van de prinses gesmoord
De prins was op weg naar de prinses van zijn dromen
ze was in zijn gedachten gekomen
En hij moest, zou en wou haar zien
want zij gaf hem zo'n onvoorstelbare kracht.. de kracht van tien
En waar ware liefde begint, komt er nooit meer een eind
want waar ware liefde begint wordt die kracht verfijnd
nu behoorde zijn hart alleen maar haar toe
en aan haar prachtige haren in het zuiverste acajou
De weg naar zijn prinses was moeilijk en zwaar
en overal dreigde er doodsgevaar
Draken en monsters, betoverde kabouters en reuzenspinnen
tovenaars en heksen met grote scherpe neuzen
Maar geen van hen kon hem van zijn weg weerhouden
want op een dag wou hij met zijn prachtig prinsesje trouwen
Maar de weg was moeilijk en de offers zwaar
maar op het einde van de tocht aan de voet van het kasteel zag hij haar
Ze liep naar hem toe, met een heldere lach
hij keek haar diep in de ogen en sloeg zijn slag
Maar voor hij de kans kreeg, begon de grond te beven
het woud was namelijk in leven
Takken en bladgroen vlogen wild in het rond
alles leefde zelfs de grond
Heesters en hagen, boom en struik
het woud riep hen via het geheime luik
de weg naar de veiligheid was maar een paar stappen ver
maar die stappen nemen in het duister van het woud durfden ze amper
Nog voor ze het konden wagen schoten wortels uit de grond
ze namen hen vast en trokken hen in het luik onder de grond
een Donkere grot was waar zij belandden
en de duistere stem sprak hen toe uit de donkere zanden
Er werd hen gesproken over de heer in het woud
de heer in het woud die slachtoffer was van een ondraaglijke fout
Men had het beest van het diepe opgeroepen
en dit kon enkel door de prins en zijn prinses worden weggeroepen
Roos en zwaard moesten samengaan
zij moesten goed maken wat het woud de heer had aangedaan
Maar de heer terughalen uit de bron was een zware taak
alles wat ze konden doen was handelen in samenspraak
Ondertussen borrelde het water voor een tweede maal omhoog
dit omdat het verboden meer over de plannen van het woud had gehoord
Nu zijn watergeesten, moet je weten, laaghartig en gemeen
maar men kon hen makkelijk verslagen bij het vinden van de juiste steen
Een steen, haast doorzichtig, van 't zuiverste kristal
een steen uit het roos en het zwaard gemaakt voor de aanval
Geworpen in het water weerkaatst hij goed en slecht
de krachten die hierbij vrijkomen vormen een klinkend gevecht
Het water borrelt voor een laatste maal, tot een lichte rimpeling
en door het toedoen van de prins en prinses wordt de heer vrijgegeven na een lichte aarzeling
De mist vervaagt, het woud verstomtde heer is blij maar zijn geheugen uitgegomd
Het beest gaf z'n prooi, maar houdt een prijs
een prijs te danken aan de fout van het woud, een prijs als bewijs
Dus het lichaam is gered, maar de geest voorgoed verward
maar zijn ziel is er nog en zijn gevoelens nog sterk aanwezig in zijn hart
Nu nog steeds loeren twee ogen vanuit het duistere diep
en nog steeds horen ze hoe het woud hun nariep
Maar de bomen zijn gekapt, het avontuur voorbij
de prins en prinses trouwen in een hemelse vallei
De heer vraag je nu ? Wel, daarmee kwam alles nog goed
Hij kreeg het mooiste bergkristal en werd overspoeld met een warme gloed
Dit verhaal ging over de roos en het zwaard, en dat liefde steeds weer overwint
een verhaal voor geliefden en voor degenen die willen worden bemint
Een verhaal door Prins Thomas en Prinses Sara
een jongen met een zwaard en een meisje met een tiara
